Mi verjari ben de
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
30 Mei 2006 | Suriname, Paramaribo
Probeer het maar eens. Als 23-jarige een vermakelijk stukje te schrijven over de afgelopen tijd en dan met name over je verjaardag. Als 22-jarige is zoiets nog wel te doen, maar als je wederom de verjaardag van je geboorte-uur bent gepasseerd, dan verandert er toch wel het een en ander. Maar we zullen er wel weer mee leren leven. Trouwens bedankt voor alle felicitaties, vooral de belletjes - zowel zaterdag- als zondagochtend om 6 u plaatselijke tijd, heeeerlijk - waren erg fijn.
Voor de rest is mijn mening dat verjaardagen leuk zijn hoor. Verjaardagen zijn zelfs heel leuk. Of verjaardagen in Suriname ook leuk zijn, dat wist ik echter niet, dus dat was dé opdracht van dit weekend. Ik moet zeggen, ik heb vervelender opdrachten gehad.
Eigenlijk begon het feestgebeuren al op woensdag. Toevallig was woensdag namelijk een collega van me jarig, die een bigi jari te vieren had. Een bigi jari is een 5-tallige verjaardag, in dit geval werd de collega dus 35. Dus werd er gegeten, gedronken en vooral veel gelachen. De sfeer wordt tijdens zo’n speciale pauze altijd vanzelf gezellig open – terwijl we ook tijdens feestjes geen alcohol op school drinken – en van het ene op het andere moment hadden we het onder andere over het plaatselijke ‘Labbegat’ bij de lerarenopleiding in Paramaribo, waar verliefde stelletjes nader tot elkaar komen – natuurlijk in de meeste nauwe fysieke betekenis van het woord – buiten het weten van hun bemoeizuchtige ouders. Verder uitte de directrice de angst (hoop?) dat ze over 20 jaar een moksi bij ‘Opsporing verzocht’ ziet, die alleen over haar te zoeken vader kan vertellen ‘…dat hij les gaf op de Theodoor Judasschool.’ Ja ja, de sfeer zat er goed in.
Donderdag had Rob via Suriwebwinkel, speciaal voor mijn verjaardag natuurlijk, een mooi pakketje laten bezorgen, bestaande uit, hoe kan het ook anders, drank en eten. Precies de ingrediënten die je in Suriname (en natuurlijk ook in de rest van de wereld) nodig hebt om van je feestje iets geslaagds te maken. Hoewel eten hier net wat meer aandacht krijgt dan in Nederland, maar daarover straks meer.
Om de vloeiende crescendo aanloop naar mijn verjaardag niet te verstoren nam ik vrijdagavond Mw. Lous en Edith, ik had van hen al een taart gehad voor mijn verjaardag, mee uit eten bij Albarokah op Blauwgrond, een Javaans eettentje waar ze op vrijdag de specialiteit ghoele te eten hebben – iets wat ik toevallig donderdag van een collega van me hoorde. Ghoele is een soep, gemaakt uit koeienmaag, long en ander koeienvlees, dit alles op smaak gebracht met kokosmelk en weet ik veel wat. Iets wat dus absoluut een keer geprobeerd moest worden en dit leek me een mooie gelegenheid. Hoewel ik zelf geen soepenmens ben moet ik zeggen dat dit toch wel weer aangenaam smaakte. ‘Voor herhaling vatbaar?’ hoor ik de culinair ingestelde persoon vragen. ‘Voor een soepenmens zeker,’ is dan mijn antwoord. Zoals gezegd ben ik echter geen soepenmens. Volgende keer weer gewoon Nasi Rames.
De zaterdag werd ik zoals het hoort op de eerste dag van je eigen nieuwe jaar vroeg wakker. Ja ja, erg fijn als je zusje om 11 u Nederlandse tijd (hier is het dan dus 6 u – in de ochtend ) besluit dat het tijd wordt je eens te feliciteren. Na daarna ook nog even mijn vader en Anne Marie aan de lijn gehad te hebben, besloot ik me nog maar even om te draaien en door te slapen tot een iets meer verjaardaglijke tijd. Toen ik om 10 u mijn bed definitief uit kwam, stond Erik al vrij snel voor de deur. ‘O ja, ik had afgesproken kip en kousenband te halen met Erik’, schoot het door mijn slaapdronken en ongewassen hoofd. Vrijdag had hij me al geholpen met de drankvoorraad, maar een fatsoenlijke Surinamer zorgt er op een verjaardag voor dat er gegeten kan worden, dus vandaag moest er meer geregeld worden. En dan geen taart of chips (hoewel dat natuurlijk wel aanwezig mag zijn) maar gewoon een fatsoenlijke maaltijd van rijst, vlees (kip dus) en groente. Een traditie die ik niet van plan was de grond in ga boren. Dus na de boodschappen zat ik met Mw. Lous alvast kousenband, ui en knoflook te snijden, kip in stukken te houwen en een mooie marinade te mixen. Alles moest alvast voorbereid worden voor de avond, want natuurlijk werd er in de vooravond, zoals tegenwoordig bijna elke zaterdag, gevoetbald. Ditmaal op Mariënburg, een plaatsje waar vroeger een rumstokerij stond – die helaas tijdens het Bouta-regime door slecht onderhoud is weggerot - maar nu vooral bekend is vanwege de vele geesten die er naar zeggen rondspoken. Gelukkig ben ik een nuchter persoon, want ik had, vanwege de bezigheden met het eten voorbereiden, al een hele tijd niet gegeten of gedronken. Geen winti gehad dus.
Na het voetballen (een terloopse 6-1 overwinning) werd door mij dus snel de kousenband klaargemaakt en de kip bij Mw. Lous opgehaald. Die was in verband met mogelijk tijdgebrek alvast door haar in de oven klaargemaakt. Hierna duurde het niet lang of de eerste gasten liepen binnen. Vooral veel Javanen van het voetbalteam, maar natuurlijk ook Tobias, Jimmy en zelfs Shrinivasi kwam nog even binnenvallen. Het eten viel gelukkig goed in de smaak en ook de drank vloeide zoals het hoort, hoewel ik wel moet zeggen dat Javanen flink Chinezen. Voor de tolklozen: Chinezen betekent erg langzaam drinken.
Zondagochtend werd ik – na eerst wederom om 6 u te zijn wakker gebeld, ditmaal door m’n broer – wakker in een tot mijn verbazing redelijk schoon huis. Ja, ik lag inderdaad om 6 u al te slapen, ik weet het, schandalig, ik doe het nooit meer, vergeef me alsjeblieft, ik ben een zondig mens. Maar verder met het verhaal. Hoewel ik wist dat het meeste de vorige nog wel aan kant was gebracht, viel dit me toch alles mee. Vooral omdat er geen familie, logees of ander lanterfanten waren om mee te helpen opruimen, betekende dit een echte opluchting.
Tot een uur of 4 heb ik genoten van dit feit, om toen maar eens het huis echt fatsoenlijk op te ruimen. Ondertussen bakte ik ook nog even 2 cakes voor de collega’s op school, die vandaag getrakteerd mochten worden. Natuurlijk had een van de cakes bij het overhevelen van bakschaal naar bord iets teveel last van de zwaartekracht, maar met één geslaagde cake, de resten van mijn verjaardagstaart en nog wat bestelde barra’s wist ik de hongerig gezongen leraren toch nog tevreden te stellen. Gelukkig maar, want na zonder overdrijven 7 verjaardagsliedjes vond ik ook wel dat ze iets verdiend hadden.
Reflectie: Al met al kan ik zeggen dat verjaardagen in Suriname leuk zijn. Verjaardagen in Suriname zijn zelfs heel leuk. Vooral toen ik hoorde dat het weer in Nederland afgelopen zaterdag het beste te definiëren was met ‘baggerslecht’, was ik weer eens extra blij met mijn tijdelijke migratie. Want, ook al denken sommige mensen dat die overstromingen in Suriname betekenen dat het hier voortdurend regent, hier was het zowel de 27e als de overige dagen de afgelopen weken voornamelijk droog. Volgens de Surinamers is het zelfs een bijzonder slechte regentijd. ‘Het hoort voortdurend te regenen, die zon snappen wij ook niet,’ zo klinkt het bijna verontschuldigend. Het zij ze vergeven…
PS De antwoorden op de vertaalopdrachten:
Opdracht A.
Mi gi yu a bun verjari. Da yu mag bere foeroe biri nanga yu tan bun.
Opdracht B.
1. regelen?
2. geen flauw idee
3. Laat me met rust
4. wijf
5. de vrouw van je broer
6. een legging of anderzijds erg strakke broek
Niet foutloos, maar ik heb mijn best gedaan.
Voor de rest is mijn mening dat verjaardagen leuk zijn hoor. Verjaardagen zijn zelfs heel leuk. Of verjaardagen in Suriname ook leuk zijn, dat wist ik echter niet, dus dat was dé opdracht van dit weekend. Ik moet zeggen, ik heb vervelender opdrachten gehad.
Eigenlijk begon het feestgebeuren al op woensdag. Toevallig was woensdag namelijk een collega van me jarig, die een bigi jari te vieren had. Een bigi jari is een 5-tallige verjaardag, in dit geval werd de collega dus 35. Dus werd er gegeten, gedronken en vooral veel gelachen. De sfeer wordt tijdens zo’n speciale pauze altijd vanzelf gezellig open – terwijl we ook tijdens feestjes geen alcohol op school drinken – en van het ene op het andere moment hadden we het onder andere over het plaatselijke ‘Labbegat’ bij de lerarenopleiding in Paramaribo, waar verliefde stelletjes nader tot elkaar komen – natuurlijk in de meeste nauwe fysieke betekenis van het woord – buiten het weten van hun bemoeizuchtige ouders. Verder uitte de directrice de angst (hoop?) dat ze over 20 jaar een moksi bij ‘Opsporing verzocht’ ziet, die alleen over haar te zoeken vader kan vertellen ‘…dat hij les gaf op de Theodoor Judasschool.’ Ja ja, de sfeer zat er goed in.
Donderdag had Rob via Suriwebwinkel, speciaal voor mijn verjaardag natuurlijk, een mooi pakketje laten bezorgen, bestaande uit, hoe kan het ook anders, drank en eten. Precies de ingrediënten die je in Suriname (en natuurlijk ook in de rest van de wereld) nodig hebt om van je feestje iets geslaagds te maken. Hoewel eten hier net wat meer aandacht krijgt dan in Nederland, maar daarover straks meer.
Om de vloeiende crescendo aanloop naar mijn verjaardag niet te verstoren nam ik vrijdagavond Mw. Lous en Edith, ik had van hen al een taart gehad voor mijn verjaardag, mee uit eten bij Albarokah op Blauwgrond, een Javaans eettentje waar ze op vrijdag de specialiteit ghoele te eten hebben – iets wat ik toevallig donderdag van een collega van me hoorde. Ghoele is een soep, gemaakt uit koeienmaag, long en ander koeienvlees, dit alles op smaak gebracht met kokosmelk en weet ik veel wat. Iets wat dus absoluut een keer geprobeerd moest worden en dit leek me een mooie gelegenheid. Hoewel ik zelf geen soepenmens ben moet ik zeggen dat dit toch wel weer aangenaam smaakte. ‘Voor herhaling vatbaar?’ hoor ik de culinair ingestelde persoon vragen. ‘Voor een soepenmens zeker,’ is dan mijn antwoord. Zoals gezegd ben ik echter geen soepenmens. Volgende keer weer gewoon Nasi Rames.
De zaterdag werd ik zoals het hoort op de eerste dag van je eigen nieuwe jaar vroeg wakker. Ja ja, erg fijn als je zusje om 11 u Nederlandse tijd (hier is het dan dus 6 u – in de ochtend ) besluit dat het tijd wordt je eens te feliciteren. Na daarna ook nog even mijn vader en Anne Marie aan de lijn gehad te hebben, besloot ik me nog maar even om te draaien en door te slapen tot een iets meer verjaardaglijke tijd. Toen ik om 10 u mijn bed definitief uit kwam, stond Erik al vrij snel voor de deur. ‘O ja, ik had afgesproken kip en kousenband te halen met Erik’, schoot het door mijn slaapdronken en ongewassen hoofd. Vrijdag had hij me al geholpen met de drankvoorraad, maar een fatsoenlijke Surinamer zorgt er op een verjaardag voor dat er gegeten kan worden, dus vandaag moest er meer geregeld worden. En dan geen taart of chips (hoewel dat natuurlijk wel aanwezig mag zijn) maar gewoon een fatsoenlijke maaltijd van rijst, vlees (kip dus) en groente. Een traditie die ik niet van plan was de grond in ga boren. Dus na de boodschappen zat ik met Mw. Lous alvast kousenband, ui en knoflook te snijden, kip in stukken te houwen en een mooie marinade te mixen. Alles moest alvast voorbereid worden voor de avond, want natuurlijk werd er in de vooravond, zoals tegenwoordig bijna elke zaterdag, gevoetbald. Ditmaal op Mariënburg, een plaatsje waar vroeger een rumstokerij stond – die helaas tijdens het Bouta-regime door slecht onderhoud is weggerot - maar nu vooral bekend is vanwege de vele geesten die er naar zeggen rondspoken. Gelukkig ben ik een nuchter persoon, want ik had, vanwege de bezigheden met het eten voorbereiden, al een hele tijd niet gegeten of gedronken. Geen winti gehad dus.
Na het voetballen (een terloopse 6-1 overwinning) werd door mij dus snel de kousenband klaargemaakt en de kip bij Mw. Lous opgehaald. Die was in verband met mogelijk tijdgebrek alvast door haar in de oven klaargemaakt. Hierna duurde het niet lang of de eerste gasten liepen binnen. Vooral veel Javanen van het voetbalteam, maar natuurlijk ook Tobias, Jimmy en zelfs Shrinivasi kwam nog even binnenvallen. Het eten viel gelukkig goed in de smaak en ook de drank vloeide zoals het hoort, hoewel ik wel moet zeggen dat Javanen flink Chinezen. Voor de tolklozen: Chinezen betekent erg langzaam drinken.
Zondagochtend werd ik – na eerst wederom om 6 u te zijn wakker gebeld, ditmaal door m’n broer – wakker in een tot mijn verbazing redelijk schoon huis. Ja, ik lag inderdaad om 6 u al te slapen, ik weet het, schandalig, ik doe het nooit meer, vergeef me alsjeblieft, ik ben een zondig mens. Maar verder met het verhaal. Hoewel ik wist dat het meeste de vorige nog wel aan kant was gebracht, viel dit me toch alles mee. Vooral omdat er geen familie, logees of ander lanterfanten waren om mee te helpen opruimen, betekende dit een echte opluchting.
Tot een uur of 4 heb ik genoten van dit feit, om toen maar eens het huis echt fatsoenlijk op te ruimen. Ondertussen bakte ik ook nog even 2 cakes voor de collega’s op school, die vandaag getrakteerd mochten worden. Natuurlijk had een van de cakes bij het overhevelen van bakschaal naar bord iets teveel last van de zwaartekracht, maar met één geslaagde cake, de resten van mijn verjaardagstaart en nog wat bestelde barra’s wist ik de hongerig gezongen leraren toch nog tevreden te stellen. Gelukkig maar, want na zonder overdrijven 7 verjaardagsliedjes vond ik ook wel dat ze iets verdiend hadden.
Reflectie: Al met al kan ik zeggen dat verjaardagen in Suriname leuk zijn. Verjaardagen in Suriname zijn zelfs heel leuk. Vooral toen ik hoorde dat het weer in Nederland afgelopen zaterdag het beste te definiëren was met ‘baggerslecht’, was ik weer eens extra blij met mijn tijdelijke migratie. Want, ook al denken sommige mensen dat die overstromingen in Suriname betekenen dat het hier voortdurend regent, hier was het zowel de 27e als de overige dagen de afgelopen weken voornamelijk droog. Volgens de Surinamers is het zelfs een bijzonder slechte regentijd. ‘Het hoort voortdurend te regenen, die zon snappen wij ook niet,’ zo klinkt het bijna verontschuldigend. Het zij ze vergeven…
PS De antwoorden op de vertaalopdrachten:
Opdracht A.
Mi gi yu a bun verjari. Da yu mag bere foeroe biri nanga yu tan bun.
Opdracht B.
1. regelen?
2. geen flauw idee
3. Laat me met rust
4. wijf
5. de vrouw van je broer
6. een legging of anderzijds erg strakke broek
Niet foutloos, maar ik heb mijn best gedaan.
-
29 Mei 2006 - 22:50
Janneke:
he tim,
ik vat het even samen... je hebt een leuke verjaardag gehad!! ik ben net klaar met werken, maar moest nog even mn mail nakijken... morgen weer vroeg op. eerst oppassen en daarna de hele intro voor eten voorzien. BBQ-en zit er voorlopig niet in hier dus dat wordt braaf voor 12 man pasta koken.....
slaap lekker!!!!!! -
30 Mei 2006 - 04:50
Dr. Che:
ha baasje,
Nogmaals gefeliciteerd en sorry voor het vertraagde telefoontje met Amerikaanse onderbrekingen! Ze vonden het prachtig om een Tim te horen die ongeveer net zo is als ik! Nou, verder zie ik dat je het nog steeds prima naar de zin hebt, dus ga zo door en we treffen elkander!
Namaste -
30 Mei 2006 - 08:57
Karien:
Hartelijk gefeliciflapstaart, beter laat dan nooit! Ik was al volkomen ontroerd door jouw goede kookunsten toen aan het einde van het verhaal bleek dat Mv Lous zich over de kip had ontfermd. Slimme jongen hoor om 's morgens al te denken aan tijdgebrek. Mocht je toch willen laten zien dat je zelf ook kip lekker kunt klaarmaken!? ik zal wel boodshcappen doen, mag jij voor ons koken. Dikke kus -
30 Mei 2006 - 09:41
Maartje:
Heyy
Leuke verjaardag heb je gehad zo te horen! Moet ook wel na zo'n wake-up-call. Hier alles nog goed, donderdag mn laatste 2 examens, wiskunde en latijn :( Wiskunde moet wel lukken al zal latijn er om hangen. Donderdag 15 juni krijg ik de uitslag, tussen 17:00 en 18:00, dus dan mag je me feliciteren.
Groetjes, Maartje -
30 Mei 2006 - 11:37
Emmely:
Heey Tim!!
Gefeliciteerd met je verjaardag nog! Leuk dat je dit in Sranan mag vieren!!
Groetjes uit het regenachtige Nederland!
-
30 Mei 2006 - 16:24
D'n Enige Echte....!:
Ha die Tim,
Ondanks dat je vader er mij nog op attendeerde, ben ik toch vergeten je te feliciteren. Maar, beter laat dan nooit. Bij deze dus.
Gezien de strekking van je wederom ellelange brief heb je daarvan weinig hinder ervaren. Integendeel zelfs, krijg ik het idee.
Je bent eigenlijk 1 lange brief jarig geweest en kan daarmee volgens mij wel een jaar of 5 vooruit. Daarmee wil ik mijzelf uiteraard geen vrijbriefje geven om het nog een jaar of 5 te vergeten, maar het biedt wel mogelijkheden.
Wist je trouwens al dat er een zeearend paar in de oostvaardersplassen een legsel tot jongen heeft gebracht. Zowiezo voor het eerst weer in 500 jaar.
Binnenkort maar eens gaan spotten, alhoewel het nest in een straal van 3 kilometer mensvrij gehouden wordt. En dat is maar beter ook zo.
Nou groetjes maar wqeer.
Veel liefs en kusjes van gewitwelwie.
-
30 Mei 2006 - 18:30
Harrie En Thelma:
De vertaalopdrachten: A lijkt me geweldig vertaald, maar ik ben absoluut niet oordeelkundig in deze. Gauw naar B dus.
Regelen (in de breedste zin des woords) lijkt me goed, ik heb de indruk dat activiteiten in het grijze circuit hierbij zeker thuishoren (ff checken bij je collega's of dit klopt). Wandelen in een oude Bin Laden naar een buitendag moet zoveel zijn als: In een Toyota SUV stapvoets naar een picknick (?) rijden waarbij je een beetje praat, wat rondkijkt, en naar muziek luistert, kortom: chillen in de auto. Van 3 ben ik de opdracht vergeten.. :(
Een oema-man is een vrouwenliefhebber(oema = woman). 5 en 6 zijn goed. Kortom: geslaagd. Het lijkt me heerlijk Surinaams Nederlands goed
te kunnen spreken, een taal met ingebakken gevoel voor humor, evenals het verslag van je verjaardag overigens ..
OK Tim, dat was het weer. Groetjes,
Harrie. -
30 Mei 2006 - 19:44
Bart:
Ha broer,
Wanneer jij weer in Nederland mag jij er wel een spoedcursus straat taal tegenaangooien bij mij. Ik mag met een beetje geluk mijn derdejaarsstage doen op het Jeroen Bosch College in Den Bosch. Het aandeel Surinamer is daar vrij groot, dus ik kan al meteen indrukwekkend aan de gang tijdens de introductiedagen van de eerstejaars met jouw hulp!
Ja broer, van je familie moet je het hebben. Het viel me ook enigszins tegen dat je om 6 uur al sliep. Had eigenlijk nog een dronken Tim verwacht nog wat pratend met je voetbalknapen! Maar goed, ik zie dat jouw verjaardag in Suriname een leuke dag is geworden! Hartstikke lekker eten hoor ik alweer, ik moet zeggen dat ik het al begin te missen, dus we komen in de zomer eens bij jou langs!
Broer, nog een paar weken! Geniet er nog even van zou ik zeggen!
Bart -
31 Mei 2006 - 12:10
Nico:
Nog een dikke, een hele dikke proficiat. -
01 Juni 2006 - 21:01
Bart:
Jong Oranje naar de finale, je gaat je gelijk nog krijgen Tim!
Nederland-Mexico gezien?
-
06 Juni 2006 - 13:02
Marieke:
Hoi Tim,
Nog gefeliciteerd! Ik was al door wat familie gewaarschuwd, maar toch was het er bij in geschoten om je te feliciteren. Maar zo te horen heb je je ook zonder mijn felicitaties prima vermaakt!
Veel plezier nog de komende tijd, groetjes Marieke -
11 Augustus 2007 - 16:56
Haydee :
fantastisch mooi is dit
dat je zo je best doet om de taal te schrijven en van alles geniet tang boeng jere veel mensen weten nietdat dit kán daarom heb je niet veel reacties (of heb ik die nog niet gezien?)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
